در ماراتن جان فرسای حضور در المپیک طراحی لباسها ی ملی پوشان نفس همه را برید

در ماراتن جان فرسای حضور در المپیک طراحی لباسها ی ملی پوشان نفس همه را برید

بله آخرین ضربه هم با شدت هر چه تمام تر طوری به ملی پوشان المپیکی مان خورد که کنار رینگ آماده سازی برای المپیک نه تنها سر آنها که سر ملت هم گیج رفت آنقدر گیج که وقتی اولین نفسها بالا آمد اعتراض ها بود که شروع شد.

قطعا اول از همه این خود  سرباز-ورزشکاران بودند که آه از نهادشان در آمده بود ،اما دیگر نای نفس کشیدنشان پس از ماراتن سخت و طاقت فرسای آماده شدن برای المپیک در جانشان نمانده بود که اعتراضی درخورنشان دهند که مردم اینبار به یاریشان شتافتند و صدای اعتراض ها کار را به پوشش خبری شبکه های خارجی هم  کشاند.

گویی فراهم نبودن امکانات کافی و لازم برای حضور ملی پوشانمان در بزرگترین رویداد ورزشی جهان ،اعم از :  اعزام نکردن مربیان به همراه ورزشکاران به دلیل اعزام افراد مهمتر! از یک مربی در کنار یک ورزشکارالمپیکی … عدم پرداخت حتی حقوق اولیه ورزشکاران ، نداشتن وبی بهره بودن آنها از بیمه ورزشی مناسب ، خلف وعده کردن با آنها یا بهتربگوییم وعده سر خرمن دادن به آنان ، نبود روانشناس حرفه ای به همراه هر ورزشکار و همه و همه کم بود که باید این اتفاق هم به استرس ها و ناراحتی  آنان این دم آخری اضافه می شد.

در واقع  نجابت زیاد و احساس مسئولیت تک تک ملی پوشانمان نسبت به مردم و پرچم کشورشان همچنین احساس ملی گرایانه و وطن پرستی آنان پاشنه آشیلی شده است که مسئولین محترم از آن نهایت استفاده را برای عملکرد های خود بکنند درواقع استفاده از حربه هایی چون کمیته انضباطی کردن آنان در برابر کوچکترین صدای اعتراضی  باعث گردیده تا صحنه ورزش حرفه ای کشور به مدل غیر حرفه ای ترین در نوع خودش درآید که نه تنها در خورورزشکاران ملی پوشمان که در خور ملت شریف ایران نیز نیست … صحنه ای که کوچکترین صدای اعتراضی را یا برنمی تابد و یا در نطفه خاموش میکند یا اینکه قواعد بازی را خوب بلد شده یعنی آنقدر وعده می دهد تا خرش از روی پل که گذشت آنها را فراموش کند چون می داند نه صدایی قرار است به جایی برسد و نه داد ستانی هست که به داد ورزشکاران و درد دلشان برسد … و البته در آخرین لحظات باید با این لباسها سور بچه ها را دم المپیک تکمیل می کردند تا طفلی ها با روحه ای قوی تر و شادتر ! از رقیبانشان به مصاف آنها بروند.

اگر بشود از اینکه این خانم ( مهناز آرمین) چه کسی هست و چه ارتباطی می تواند با آقای کفاشیان داشته باشد که 10 پست از 30 پست منتصب به صفحه این خانم متعلق به ایشان است و ارتباط یک کمپانی چینی به اسم لی-نینگ با این ماجراها چه می تواند باشد بگذریم و البته اظهار نظرمردم را زیر آخرین پست این صفحه که به بیش از 4 هزار کامنت رسیده کناری بگذاریم  ازچند موضوع مهم نمیشود گذشت :

1/ دهن کجی این خانم در جواب به یک ملت که آنها را در اعتراض به شاهکارشان  بیکار ! فرض می کند..که باید در جواب گفت .قطعا آن چند میلیارتومنی که طبق شنیده ها و نوشته ها به شما پرداخته شده است اگرصرف مصارف بهتری میشد حتما عده ای از بیکاری درمی آمدندو نرخ بیکاری کشور رو به کاهش می گذاشت ولو چند صدم درصد…هرچند گویا عذرخواهی بعدا از ایشان دیده شده… اما حواسمان باشد که چه بسا قافیه را اگر تنگ نمی دیدند و تنگ نمی شد این عذرخواهی هم دیده نمی شد !

2/ مطلب مهم دیگری که خیلی سئوال برانگیز است این است که وقتی کمیته ملی المپیک و سازمان ورزش و جوانان و کل فدراسیونها بوق وکرنای نداری سر داده اند و به همین بهانه مربی ورزشکار را از کارناوال مسافرتی خود ! به بهانه نبود بودجه حذف می کنند و به ورزشکار حقوق نمی دهند و یک وسیله ورزشی را با پاسبان کشی برای ورزشکار المپیکی خود تهیه می کنند چطور برای دوخت و دوز همچین چیزهایی که شاید افراد شاغل در رستورانها هم حاضر به تن کردن یک همچین معجونی نباشند میلیاردها تومن خرج می شود آنهم بی سرو صدا … آنهم بی عذر و بهانه…بدون کوچکترین مشکل کمبود بودجه ای…!

3/ یادمان باشد که اینها پول بیت المال است و هر چیزی هم نرخ و قیمت خودش را دارد …حتی اگر خوب هم طراحی میشد این قیمتش نمی توانست باشد …پس بهتر است در کنار این اعتراضها درخواستی هم برای بازپس گرفتن این پولها شود چرا که با یک حساب کتاب ساده متوجه می شویم که تقسیم این رقم بر تعداد ورزشکاران حاضردر المپیک تا چه حد می تواند در زندگی شان تاثیر مثبت بگذارد و کمک کننده باشد…ورزشکارانی که خون دل میخورند ودم برنمی آورند و به عشق من و شما وسربلندی نام وطنشان وشادی دل هموطناشون همه چیز را تحمل میکنند …بی حقوقی، بی بیمه گی ، بی وسیله گی ، بی مربی بودن ، و بی هر چیزی که مرجع مربوطه بایدخود را مسئول بداند برای ورزشکار ملی پوشش فراهم آورد تا او افتخارآفرین پرچم کشورش باشد …چه باورکنید چه باورش برایتان سخت باشدبه نظر نگارنده  بچه های ما فرا قهرمانانی هستند که می توان نام دیگری نیز بر آنان گذاشت “سرباز-ورزشکار”سربازانی که البته همه جنگهایشان درخانه خودشان است .

درادامه توجهتان را به تصاویری از لباسهای طراحی شده برای سایرورزشکاران کشورهای دیگر جلب می کنم ، بر طبق آمار بیش از 200 کاروان ورزشی در این مهمترین رویداد ورزشی گرد هم می آیند و  بیش از 4 میلیارد نفر این مراسم را از طریق رسانه های مختلف درسراسر جهان دنبال خواهند کرد …
و الان که این مطلب را مینویسم نمیدانم چطورمیخواهند این نمی دانم اسمش راچی بگذارم را …سروسامان دهند …بر هیچکس پوشیده نیست که همیشه شرکتها و کمپانیهای خارجی هستند که برای نشان دادن برند خودشان می پذیرند نه تنها تمامی هزینه های چنین کاری را بپردازند که مبلغی را هم رویش میگذارند که طرف معامله قبول کرده با برند او در چنین مجمع مهمی حاضر شود ..حالا خارجیش هم طلب مان لا اقل به طراحان مشتاق یا کمپانیهای متقاضی داخلی کار را می سپردید…گویا یک طراح به نام کامران بختیاری مدعی شده که حاضر بوده است مجانی این کار را به انجام برساند ولی گویا دغدغه های  بی پولی و بی بودجه گی  فقط واسه قهرمانان ماست والا که نباید دست رد به چنین پیشنهادی داده می شد !

اینطور که هویدا و روشن شده است  گویا داستان بی بودجگی به اینجای قضیه که رسیده دیگر مطرح نبوده و برای افتخار آفرینی یک نفر به اسم طراح ! همه توافق نظر داشته اند که می شود میلیاردی  خرج کرد و خرجش هم کردند به همین سادگی …

و این هم طرح پیشنهادی است که این روزها در صفحات مجازی مورد استقبال عموم مردم قرار گرفته است …خارج از اینکه طراح کیست قضیه مهمتر این است که در این شرایط نامساعد بوجود آمده بهترین تصمیم را اتخاذ کنند تا لا اقل جهان به ما نخندد درضمن مسئولین دلسوز نگران بودجه اش نباشند طراح اعلام کرده به طور رایگان این لباسها را برای حفظ آبروی ملی مان و البته آرامش بیشتر ورزشکارانمان به ملی پوشانمان اهدا خواهد نمود و مردم هم گویا به صورت های مختلف این طرح ها را مور تایید خود قرار داده اند …باشد تا بهترین اتفاق برای ملی پوشانمان بیفتند آنها واقعا فرا قهرمانان هستند .