بالهای پرنده های زن بسته شد / زنان پاراگلایدر سوار خانه نشین شدند - خبر ورزش زنان | وسنا
انجمن های ورزشیسایرمهمتر از خبر

بالهای پرنده های زن بسته شد / زنان پاراگلایدر سوار خانه نشین شدند

علی رغم تلاش زنان خلبان برای اعزام به بازیهای آسیایی و تقبل هزینه اعزامشان گویی نیرویی خاص از اعزام آنها جلوگیری کرده است.

خبر ورزش زنان (وسنا)

بهاره بهارفر

این اولین بار است که مسابقات پاراگلایدر در بازیهای آسیایی به رسمیت شناخته می شود بر همین اساس ایران می توانست چهار تیم شامل بر شانزده ورزشکار زن و مرد در دو رشته مسافت و هدف زنی را به این مسابقات اعزام کند. تیمهای مردان طبق قوانین و استاندارد بازیها باید پنج نفره باشند و تیم زنان سه نفره که با این حساب مجموع زنان خلبان اعزامی می توانست شش نفر باشد اما اتفاق جالبی که توجه را جلب می کند این است که در روز ۱۶ مرداد درست کمتر از ده روز از شروع این بازیها خبری که بروی سایت کمیته ملی المپیک می رود نشان از اعزام تنها سه مرد ورزشکار را می‌دهد… از آنجا که می دانستم ایران خلبان‌های زن حرفه ای در این رشته را دارد با دونفر از آنها تماس گرفتم تاعلت اصلی عدم اعزامشان به چنین مسابقه مهم بین المللی در سطح قاره آسیا را از زبان خودشان بشنوم.

در تماسی که با خلبان فاطمه افتخاری ( دارای عنوان قهرمانی مسابقات مقدماتی جهان، کسب سهمیه جام جهانی پاراگلایدر، و چندین مقام قهرمانی بین المللی و کشوری ) داشتم گفت علت عدم اعزام نامعلوم است و شاید برخورد سلیقه ای یا هر چیز دیگری را بتوان برای آن پیدا کرد، او همچنین اضافه کرد به دلیل اعتراض به این تصمیم گیری نامه نگاریهایی را از طریق اداره ورزش و جوانان استان اصفهان خطاب  به فدراسیون انجمن‌های ورزشی و انجمن ورزشهای هوایی ارسال کرده ام و خواستار شفاف سازی در مورد عدم اعزام خلبان خانم شده ام که در نهایت پاسخ مسئولین محترم فدراسیون انجمن های ورزشی این بود که : مخالفتها از سوی انجمن ورزشهای هوایی برای اعزام خانمهای خلبان است و الویت انجمن مبنی بر اعزام تعداد بیشتر ورزشکار مرد بوده است ، که البته بعدا در لیست نهایی دیدیم که هیچ ورزشکار مردی را در ” بعد مسافت ” هم اعزام نکردند و تنها به اعزام سه نفر از آقایان در رشته هدف زنی اقدام کردند.

این زن خلبان برجسته ایرانی همچنین در مورد اهمیت این بازیها افزود: ما همیشه برای سهمیه گرفتن در دنیا می جنگیم اما حالا که سهمیه داریم و خودمان نمی رویم انگار داریم گل به خودی می زنیم من گفته ام که اگر مشکل هزینه و کمبود بودجه است ما آن را پرداخت خواهیم کرد… که متاسفانه تمام تلاش‌ها بی نتیجه ماند و ما این فرصت بزرگ را از دست دادیم تمام پیگیریها بی نتیجه بود معلوم نیست چه چیزی پشت پرده وجود دارد که با اینهمه تلاش اعزام نشدیم.

جالب است بدانید فاطمه به موضوع جالبی اشاره کرد، اینکه افغانستان با اینکه ورزشکاران این رشته اش کاملا نوپا بوده اند از تمام سهمیه اش استفاده کرده و تمام شانزده نفرش را به این مسابقات اعزام نموده که در میان آنها شش خلبان زن هم حضور دارند، که به گفته فاطمه یکی از آنها با تماس با او به ایران آمده و خود را برای همین مسابقاتی که او از اعزامش محروم شده بود! آماده کرد و نزد این خلبان  آموزش دیده تا بتواند در رقابت‌هایی که کشورش با همه مبتدی بودن او ! شرایط اعزامش را فراهم کرده است شرکت کند و پرواز کند! … این خلبان حرفه ای که از اعزام باز داشته شده با افسوس و حسرتی که در صدایش موج می زد به من گفت می بینید افغانستان برای ورزشکاری که تا این حد آمادگی کافی ندارد امکان اعزام فراهم می کند اما ما از اعزام ورزشکار حرفه ایمان که می دانیم می تواند کسب مدال و افتخار کند و حتی پرداخت هزینه های اعزامش را هم خودش گفته تقلب می کند ممانعت می کنیم واقعا در عجبم از این رفتار…

از آنطرف به الهام مختاری دیگر خلبانی که در رشته هدف زنی – فرود دقت چندین عنوان قهرمانی کشوری و بین المللی دارد و در سایر رشته های ورزشی همچون جودو نیز فعالیت قهرمانی دارد زنگ می زنم چرا که او هم نتوانسته به این مسابقات راه یابد تا ببینم او چه علتی را برای این عدم اعزام بیان می کند، او نیز همچون فاطمه هیچ منطق درست و رفتار مسئولانه ای را برای این تصمیم بیان نمی کند در واقع او نیز معتقد است که این رفتار تنها غیر مسئولانه و سلیقه ای بوده است و با اظهار تاسف شدید از این عدم اعزام چنین می گوید: علتی نداشته، خانوم نخواستند اعزام کنند، سلیقه ای برخورد کرده اند

از او می پرسم به همین سادگی؟! و او بدون درنگ می گوید: به همین سادگی و اضافه می کند: ما می توانستیم کسب مدال کنیم اما اعزام نشدیم متاسفانه مسئولین ما کسانی هستند که هر جور که دلشان بخواهد برخورد می کنند… مهم‌ترین علت عدم اعزام ما بی کفایتی مسئولین است و باید از آنها پرسید دلایل عدم اعزام خانم‌ها به بازیهای مهم جاکارتا چه بوده…

الهام اضافه می کند: آنها به حرف خودشان هم عمل نکردند خودشان اعلام کرده بودند که نفرات برتر مسابقات بین المللی ارومیه که حدودا یکماه پیش برگزار شد به جاکارتا اعزام می شوند اما من که نفر اول مسابقات شدم هیچ دعوت نامه ای دال بر شرکت در اردوی تیم ملی دریافت نکردم در حالی که آقایان این رشته را اعزام کردند، واقعا نمی دانم معیار انتخابشان برای تیم ملی و اعزام به جاکارتا چه بوده.

این خلبان حرفه ای رشته هدف زنی و حرکات آکروباتیک همچنین درباره فراهم بودن شرایط تمرینی مناسب برای آقایان و عدم اجازه استفاده زنان خلبان از آن گفت: حتی اگر بهانه شان این بود که سطح خانم‌ها پایین است چرا در همین اردوهای تیم ملی که برگزار شد اجازه ندادند خانم‌ها هم پرواز کنند تا ارتقا یابند، در واقع شرایط را برای آقایان فراهم کردند تا در سایتهای پروازی خوب، تمرین کنند خوب خانم‌ها را حتی اگر نمی خواستند اعزام کنند فقط دعوت می کردند تا سطح مهارتشان بالاتر برود، تا وقتی اینطور رفتار می کنند مشخص است که سطح خانم‌ها هم بالاتر نمی رود. من نمی فهمم چرا باید خانم‌ها کنار گذاشته شوند، من نه، من الهام مختاری نه، ده تا مختاری دیگر می تواند رشد کند در این ورزش ولی این رفتارها جلوی رشد آنها را می گیرد

این خلبان پاراگلایدر در پایان اظهار کرد: ما برای این اعزام حاضر بودیم هزینه های خود را بپردازیم مگر تا به حال انجمن یا فدراسیون هزینه ورزش و اعزام ما را داده، اما آنها با ما بحث هزینه را نکردند، کلا اسامی خانم‌ها را خط زدند…

تلفن و مصاحبه ام با این دو زن خلبان به پایان می رسد اما هنوز نتوانسته ام شدت این سلیقه ای برخورد کردن را حلاجی کنم، آنقدر درجه تب این تبعیض و سلیقه ای برخورد کردن را بالا می بینم، که حتی  مصلحت افتخار آفرینی بین المللی توسط زنان محجبه مسلمان کشور هم نتوانسته باعث فروکش کردن تشنج آن شود، یعنی باید باورکنیم که از درک این مهم هم عاجز بودند، واقعا چه عاملی باعث می شود که از اعزام ورزشکاری که حتی تقبل پول و هزینه رفت و برگشتش را خودش به عهده می گیرد ممانعت به عمل آید، واقعا کدام منطق می تواند تا این حد بی رحم و ذایل کننده باشد، محروم کردن یک ورزشکار از یک رقابت به چه جرمی ، پایین بودن سطح آمادگی! نبود بودجه ! اعزام به شرط مدال ! هیچ یک از این سه شرط پذیرفته شدنی نیست، نکند زن بودن مهم‌ترین عامل عدم اعزام بوده! به واقع چیزی بیشتر از این می توان در لابلای اراده عدم اعزام این زنان خلبان یافت….. اگر حرف حقی هست بگویید تا ما هم گردن بنهیم…

پرنده های زن ایران بال‌هایشان بسته شد و اجازه پرواز نیافتند، پروازی که تنها و تنها به شوق اعتزاز یک پرچم و یک نام که عاشقش هستند می توانست بر فراز آسمانی جهانی افتخار آفرینی کند، آسمانی که همه ملتها نهایت تلاش خود را می کنند تا پرچم خودشان را بر بلندترین سکوی آن بنشانند، اما ما، اینجا، خودمان جلوی پرواز بلند پرنده هایمان را می گیریم و بال‌هایشان را می شکنیم تا دیگران به راحتی با پریدنهای کوتاهشان بلندترین سکوها را به نام خود ثبت کنند.

نمایش بیشتر
تبلیغات تبلیغات

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا