خداحافظی ملی پوش بسکتبال / یه مواقعی تغییر لازم هست ، این تصمیم را قبل از بازیهای آسیایی داشتم

گلاره کاکاوندپور : هرگز تسلیم نشوید ، ما سالها جنگیدیم و کنار نرفتیم تا دخترانمان امروز اعزام بین المللی داشته باشند

گلاره کاکاوندپور بازیکن تیم ملی بسکتبال در مورد خداحافظی خود از دنیای بسکتبال حرفه ای به خبر ورزش زنان گفت : برای من خیلی سخت بود این خداحافظی ، تقریبا 23 سال هست که دارم بسکتبال بازی می کنم ، دوستانم به من می گویند حیف بود و خیلی زود بود این تصمیم و من هم جواب می دهم بله همینطوره ، من می توانستم تا سالها در بسکتبال بمانم و بازی کنم و موفق هم باشم چون بهش عشق دارم ولی یه مواقعی تغییر لازم است والان صلاح دیدم که در جهتی دیگر و به شکلی دیگر به ورزش کشورم خدمت کنم .

او درباره انگیزه اصلی این خداحافظی گفت : من یک موسسه فرهنگی ورزشی راه اندازی کرده ام که کار شخصی خودم هست و کار بسیار زمان بری هم هست بنابراین تصمیم گرفتم که برای مدتی دور از بسکتبال باشم هر چند در آینده ممکن است که به عنوان مربی باز هم سروکارم به طور جدی به بسکتبال بیفتد البته دراین موسسه به نوعی به ورزش بسکتبال و رشد آن کمک خواهم کرد .

این ملی پوش سابق درباره احساساتش موقع این خداحافظی توضیح داد و افزود : تمام سالهایی که در ورزش بودم خیلی حس خوبی داشتم  بهترین اتفاقهای زندگیم لحظه هایی بوده که توی زمین بودم ، در مسابقه جنگیدم و مقام آوردم ، در نهایت وقتی از فضای ورزش بیرون می آییی خیلی حس غمگینی با آدم هست، وقتی ازش بیرون می آیی  احساس میکنی تما م زندگیت بوده … ولی من سعی می کنم با تغییری که ایجاد می کنم برا ی زندگیم باز هم برای بسکتبال و برای ورزش مفید باشم و بتوانم بازهم به جامعه ام در ورزش خدمت کنم .

گلاره کاکاوندپور در مورد اینکه دقیقا چه زمانی این تصمیم را گرفته گفت : زمانی که می خواستیم به ترکمنستان اعزام بشویم من این تصمیم در ذهنم بود ولی چون فرصت خوبی بود و بلاخره افتخار هر بازیکنی هست که لباس تیم ملی بپوشد سعی کردم تمام تلاشم را برای تیم ملی کشورم انجام بدهم و زمانی که برگشیم تصمیم خودم را عملی کردم .

وی همچنین در مورد تلخ ترین و شیرین ترین خاطره دوران ورزشی اش صحبت کرد و گفت : تلخ ترین خاطره ورزشی ام مربوط به زمانی است که من تنها 9 سال سن داشتم آن موقع تازه بسکتبال را شروع کرده بودم ، با یک تیم بازی داشتیم و نتیجه را 2 بر 3 باختیم اون شب تا صبح من نتونستم بخوابم و به تمام لحظه های اون بازی فکر می کردم و غصه می خوردم از همان جا تصمیم گرفتم جدی تر به ورزشم نگاه کنم در بچگی خیلی اون لحظه برای من غم انگیز بود و لحظات شیرینش تمام لحظه هایی بوده که تو سوپر لیگ بازی کردم میشه گفت از سال 82 یا 83 در سوپر لیگ بودم لحظه های پیروزیمون یا همون لحظه هایی که بازی مساوی هست و تو داری می جنگی برای برد و بعد نتیجه کارتومی گیری ،  اون لحظه ها خیلی شیرین بوده برام حتی خستگیش که تو تن آدمه وقتی داری بر می گرده خونه اون هم شیرینه و الان در این جایگاه خداحافظی می بینم که حتی باختها و اون گریه ها هم شیرین هستن برام .

او در قسمتهایی از صحبتهایش به مادران جامعه اش اشاره کرد و برای آنها این پیام را داد : مادران جامعه ام سعی کنند حتما استعداد دخترها و پسرانشان را در سنین کودکی و نوجوانی کشف کنند و بگذارند بچه ها ورزش کنند من فکر میکنم وقتی خانمها بخصوص در مسیر ورزش قرار می گیرند انرژی آنها هدایت میشود و حتی به تحصیلات آنها هم کمک می کند ، پیام من برای مادران جامعه ام این است حتما سعی کنید بچه هایتان را در مسیر ورزش قرار بدهید .

این ملی پوش سابق بسکتبال در پیامی دیگر به دختران ورزشکار گفت : سعی کنید همیشه انگیزه تان را حفظ کنید و با قدرت پیش بروید و هرگز تسلیم نشوید ، ما سالها بازی برون مرزی نداشتیم واقعا آن سالها سالهای سختی بود چه برای فدراسیون ، چه برای مربیان و چه برای تک تک بازیکنان ولی سعی کردیم انگیزه خودمان را حفظ کنیم ما جنگیدیم و کنار نرفتیم و همین باعث شد که امروز شاهد اعزام دخترانمان به مسابقات بین المللی باشیم .

این بازیکن سابق تیم ملی بسکتبال همچنین در پیامی خطاب به مسئولین گفت : از مسئولین خواهش می کنم بیشتر به ورزش زنان توجه کنند ، واقعا یکسری از استعداد ها وجود دارند که میان وارد عرصه ورزش می شوند و بی حاصل کنار می روند امیدوارم روزی برسه که از این استعدادها به نحو احسن استفاده بشود .

کاکاوندپور در پایان در مورد تاسیس موسسه ای که فعالیت در آن باعث خداحافظی اش از تیم ملی شده گفت : نام این موسسه نوآوران گسترش فرهنگ و ورزش است که کار ما در این موسسه در دو بعد ورزش و فرهنگی هنری خلاصه می شود . که از فعالیتهای اخیرش برگزاری مسابقات بسکتبال 3 * 3 جوانان و بزرگسالان تهران بود .